سال نو مبارک
عید همگی مبارک
آروز می کنم تو این سال جدید اولا" کناره عزیزاتون بخصوص خانوادتون باشید.
سال پر برکت و شاد و خالی از غم و غصه داشته باشید.
و تنتون سالم ، لبتون خندون و هر جای این آسمون آبی هستید از زندگی لذت
ببرید مارم از یاد نبرید...
جنبش وبلاگی: حمید معصومی نژاد خبرنگار واحد مرکزی خبر در رم را آز
چقدر فرقه بین خبرنگار تا خبرنگار
چقدر فرقه بین خبرنگاری که اجیر یا فریفته ی شبکه های صهیونیستی در داخل یا خارج از ایران علیه تنها انقلاب اسلامی در جهان ظاهر و باطنشو می فروشه از خیانت به کشور و نظام و دین گرفته تا روسری سر کردن با ریش و سبیل از هیچ حقارتی رویگردان نیست با خبرنگاری که در مرزهای کفر و فساد به قدری خار چشمان صهیونیستها میشه که برای خوش آمدشون توسط ایتالیایی ها دستگیر میشه
محمدرضا باقری در وبلاگ بیا تا برویم نوشت:
حمید معصومی نژاد خبرنگار واحد مرکزی خبر در رم است. 51 سال سن دارد و هم در راهپیمایی های انقلاب بوده و هم در جنگ تحمیلی. در یک کلام مرد شجاع جنگ است. خبرهایش از رم را همه به خاطر دارند. از رسوایی اخلاقی برلوسکونی تا ورشکستگی و بحران مالی ایتالیا.
بعد از ضربه کاری ملت ایران در 22 بهمن به نظام سلطه و دستگیری عبدالمالک ریگی تروریست و شرور شرق کشور، نهادهای امنیتی و سرویس های جاسوسی غرب بسیار تلاش کردند تا بتوانند افکار عمومی را از موفقیت های ایران منحرف کنند.
چاره نبود جز تولید یک بمب خبری. خبرنگار ایرانی قاچاق سلاح می کند! شاید این دروغ خنده دار ترین اتهام سالهای اخیر غرب به ایران باشد. واردات قیر و دوربین اسلحه هم جزو اتهاماتی است که برای معصومی نژاد تراشیده اند.
معصومی نژاد قربانی زیاده خواهی غرب است و باید هرچه سریعتر آزاد شود. بدون قید و شرط.مدعیان آزادی بیان که طبل رسوایی خویش را کوبیده اند باید بدانند که عمر این گروکشی های سیاسی به سر رسیده است و هر چه سریعتر باید به رفتار زشتشان خاتمه دهند.
از تمامی دوستان وبلاگ نویس درخواست می کنم با پیوستن به جنبش وبلاگی "معصومی نژاد را آزاد کنید" و درج پست و تصویر معصومی نژاد به حرکت ما بپیوندید.
........................
پی نوشت:
ما درین جنبش وبلاگی شرکت کردیم . فکر کنم کمترین کاریه که از دستمون برمیاد . شما شرکت نمی کنید؟
سفر
من در سفر خود از سپیدی تا سیاهی راه رفتم
من در سفر خود راه رفتم
من در سفر خود مردمانی دیدم که مرا می دیدند
من در سفر خود مردمانی دیدم که مرا ندیدند
مردمانی که مرا می دیدند همه در سیاهی بودند
مردمانی که مرا ندیدند نیز
من در سپیدی راه هیچ ندیدم
که بنویسم در دفتر خود
در سیاهی مطلق بودم
اما می دیدم چیزهایی که نمی بایست دیدن
وقتی که مرتکب جرمی شدم دویدم
وقتی که جرمی نکردم دویدم
وقتی که من دویدم از هیچ ترسیدم
او در پی من می آمد ....
او در پی من می آمد ....
و من هراسان گریختم !
من در سفر خود از سپیدی تا سیاهی ترسیدم ؛
من در سفر خود از سپیدی تا سیاهی گریختم ؛
من در سفر خود از سپیدی تا سیاهی راه رفتم ؛
راه رفتن من چه غریب است ....
راه رفتن غریب است....
راه غریب است
من غریبم
من غریبم
غریب غربت دیار ، بی یار